प्रेम कसं असतं?
किती हटलीस एकदा म्हणत
कि मला प्रेम खरच,कळतं का?
त्यावर मी म्हंटल ठीक आहे
पाहूया,मला वळतं का;
तू म्हणालीस,सांग ना प्रेम हे कसं असतं?
मी म्हणालो प्रेम असं असतं.........
प्रेम हे करणारं नसतं,ते नकळत होणारं
असतं,
एक चंदनित गंध,जे हलकं हलकं दरवळणारं
असतं;
ते पुष्प जे,गजरी गोवणारं असतं,
मोगर्याचं फुल,जे वेणीत खोवणारं असतं;
एक रंगीत महेनत,जिच्यात रात्रंदिवस
राबणारं असतं,
एक दवित थेंब,ज्याच्यात खोलवर डुबणारं
असतं;
वाळूच्या कणाप्रमाणे,कधी हातून
निसटणारं असतं,
श्रावणाची पहिली सर,जिच्यात चिंब
भिजणारं असतं;
टप्पोरी गुलाब
कळी,जिच्या काट्यातही गझलणारं असतं,
प्रेयसीच्या उबेत आठवूनच,गरमणारं असतं;
उमद्या रंगीत तारुण्यात,कधी निष्पाप
बालकणारं असतं,
शृंगारीत मादक्तेत
रंगूनही,कधी पालकणारं असतं;
विरहातही तुझ्या मिठीत लपणारं असतं,
कंठी ताईता प्रमाणे,तुला आजन्म जपणारं
असतं;
कधी रुसल्या तुला,अलगद गुगुदावून
खुलवणारं असतं,
चांदण्या रात्री,चंद्र नाहात झुल्यावर
झुलणारं असतं;
कधी थकून लाडात,तुझ्या मांडी निजणारं
असतं,
प्रणयीत ज्योती असूनही,रोज
रात्री विझणारं असतं;
कधी मुद्दाम पाठी लागून
तुला चिडवणारं असतं,
मुठीतला गजरा द्यालायला,
तुला अडवणारं असतं;
मागून वेढांवून तुझ्या मानेवर नाक
घासणारं असतं,
धुंदावून
टाकणाऱ्या वेणीतल्या फुलाला वासणारं
असतं;
अजून गं काय सांगू,प्रेम हे मदनीत पोरकट
असूनही भारदस्त असतं,
ऐकत गाढ
निजलेल्या माझ्या छातीवर,तुझ्याच
सारखं निर्धास्त असतं.
किती हटलीस एकदा म्हणत
कि मला प्रेम खरच,कळतं का?
त्यावर मी म्हंटल ठीक आहे
पाहूया,मला वळतं का;
तू म्हणालीस,सांग ना प्रेम हे कसं असतं?
मी म्हणालो प्रेम असं असतं.........
प्रेम हे करणारं नसतं,ते नकळत होणारं
असतं,
एक चंदनित गंध,जे हलकं हलकं दरवळणारं
असतं;
ते पुष्प जे,गजरी गोवणारं असतं,
मोगर्याचं फुल,जे वेणीत खोवणारं असतं;
एक रंगीत महेनत,जिच्यात रात्रंदिवस
राबणारं असतं,
एक दवित थेंब,ज्याच्यात खोलवर डुबणारं
असतं;
वाळूच्या कणाप्रमाणे,कधी हातून
निसटणारं असतं,
श्रावणाची पहिली सर,जिच्यात चिंब
भिजणारं असतं;
टप्पोरी गुलाब
कळी,जिच्या काट्यातही गझलणारं असतं,
प्रेयसीच्या उबेत आठवूनच,गरमणारं असतं;
उमद्या रंगीत तारुण्यात,कधी निष्पाप
बालकणारं असतं,
शृंगारीत मादक्तेत
रंगूनही,कधी पालकणारं असतं;
विरहातही तुझ्या मिठीत लपणारं असतं,
कंठी ताईता प्रमाणे,तुला आजन्म जपणारं
असतं;
कधी रुसल्या तुला,अलगद गुगुदावून
खुलवणारं असतं,
चांदण्या रात्री,चंद्र नाहात झुल्यावर
झुलणारं असतं;
कधी थकून लाडात,तुझ्या मांडी निजणारं
असतं,
प्रणयीत ज्योती असूनही,रोज
रात्री विझणारं असतं;
कधी मुद्दाम पाठी लागून
तुला चिडवणारं असतं,
मुठीतला गजरा द्यालायला,
तुला अडवणारं असतं;
मागून वेढांवून तुझ्या मानेवर नाक
घासणारं असतं,
धुंदावून
टाकणाऱ्या वेणीतल्या फुलाला वासणारं
असतं;
अजून गं काय सांगू,प्रेम हे मदनीत पोरकट
असूनही भारदस्त असतं,
ऐकत गाढ
निजलेल्या माझ्या छातीवर,तुझ्याच
सारखं निर्धास्त असतं.
Add caption |
No comments:
Post a Comment